Η πραγματική ιστορία του Γιάννη Γκουλιόβα: Του «Σαλονικιού» που σκοτώθηκε σε συμπλοκή με αστυνομικούς

Η νύχτα έχει τους δικούς της κανόνες. Έχει τους δικούς της νόμους. Τους δικούς της «Αγίους». Έχει και τους δικούς της «Δαίμονες». Περισσότερους «δαίμονες» παρά «Αγίους». Γι' αυτό και τη νύχτα πρέπει να είσαι προσεκτικός. Σε αντίθεση με τη μέρα, η νύχτα δε «σηκώνει» μαγκιές. Αν νιώσεις πως «δεν το έχεις», πρέπει να κάνεις πίσω. Αν δεν κάνεις μπορεί να βρεθείς αντιμέτωπος με ανθρώπους σαν τον Γιάννη Γκουλιόβα. Δε σας λέει κάτι το όνομα; Λογικό. Το όνομα δε σας λέει. Το παρατσούκλι, ωστόσο, είναι δεδομένο πως κάτι σας λέει. Και κυρίως, φαντάζομαι, θα σας φέρνει στο μυαλό μια συγκεκριμένη μελωδία. Το παρατσούκλι, λοιπόν, του Γιάννη Γκουλιόβα ήταν ο «Σαλονικιός».

Ναι! Ο «Σαλονικιός» υπήρξε. Δεν ήταν ένα φανταστικό πρόσωπο για το οποίο τραγούδησε ο αξέχαστος Στράτος Διονυσίου.

«Άιντε, κάντε όλοι στην μπάντα, να βγει να χορέψει, ο Σαλονικιός»

Ο Γιάννης Γκουλιόβας γεννήθηκε στο Κολλινδρό Πιερίας. Τα γράμματα δεν τα… «έπαιρνε», κάποια τέχνη δεν έμαθε, του άρεσε το εύκολο χρήμα και κάπως έτσι η πορεία του χαράχτηκε από πολύ νωρίς. Πριν ακόμα ενηλικιωθεί συλλαμβάνεται για πρώτη φορά για κλοπή μοτοσικλέτας. Από εκεί και πέρα αναμορφωτήρια και φυλακές έγιναν το δεύτερο σπίτι του. Όπως συνηθίζεται όταν κάποιος δε βρεθεί πίσω από τα κάγκελα ώστε να επιστρέψει γρήγορα στο κοινωνικό σύνολο, «μπαίνει μαθητούδι και βγαίνει πρύτανης» στο έγκλημα.

Από το 1965 και μετά η φήμη του Γκουλιόβα αρχίζει να λαμβάνει διαστάσεις «θρύλου». Λημέρι του πλέον έχει γίνει η Θεσσαλονίκη και έτσι αποκτά και το προσωνύμιο του. Ο «Σαλονικιός» είναι ο πλέον γνωστός νταής της πόλης. Νταβατζής, σκληρός και άκρως επικίνδυνος δε διστάζει να τραβήξει πιστόλι ή να βγάλει μαχαίρι δια ασήμαντον αφορμή ή ακόμα και για επίδειξη δύναμης, χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι.

• Διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου του Νίκου Δεμισιώτη, στο Reader.gr